Ecologische voetafdruk

Een belangrijk onderwerp voor het streven naar een duurzame wereld is de ecologische voetafdruk. Een ecologische voetafdruk geeft aan hoeveel ruimte een mens nodig heeft om te leven. Oftewel, de impact van je levensstijl op het milieu en aarde. Maar wat is een ecologische voetafdruk en hoe kunnen we deze verkleinen op het gebied van wonen? 

Ecologische voetafdruk: wat is het precies?

De aarde produceert alles wat we nodig hebben om in onze levensbehoeften te voorzien. Een ecologische voetafdruk, ook wel mondiale voetafdruk, geeft inzicht in de ruimte die nodig is voor alles wat je consumeert. Het kost een groot oppervlakte aan land en water om de CO2 uitstoot, energiebronnen en het geproduceerde afval, af te breken of te compenseren. De hoeveelheid ruimte hangt bijvoorbeeld af van hoeveel landbouwgrond er nodig is om eten te verbouwen, ruimte te maken voor huizen en bedrijven, maar ook het oppervlakte bos die nodig is om de CO2 uitstoot om te zetten in zuurstof. 

Wat is een goede ecologische voetafdruk? 

Een kleinere voetafdruk zorgt voor minder schade aan het milieu. Een goede ecologische voetafdruk heeft een gemiddelde afdruk van 1.8 hectare (3 voetbalvelden). In de realiteit is de gemiddelde afdruk wereldwijd 2.7 hectare en in Nederland 4.4 hectare per persoon. We verbruiken dus veel meer dan beschikbaar is, wat betekent dat we op de reserves van de aarde teren. CO2 heeft de grootste invloed op de ecologische voetafdruk. CO2 gas is van nature al in de atmosfeer aanwezig, maar neemt stevig toe door onze levensstijl. Het CO2 gas komt vooral vrij bij de verbranding van fossiele brandstoffen (olie, steenkolen en aardgas) of door de rotting van biomassa. Het voordeel van bomen en landbouwgewassen is dat deze CO2 weer uit de lucht halen. Bij ploegen van landbouwgrond komt echter veel methaan en CO2 vrij, ook gaat landbouw net als stedebouw ten koste van natuur en verminderd landbouw de biodiversiteit. We zoeken dus naar een optimale balans zoals welke dichter benaderd kan worden met biologische landbouw, permacultuur, voedselbossen en daarop gebaseerde nieuwe landbouwsystemen zoals circulaire landbouw en agroforestry. Voor de productie van bouwmaterialen zijn bomen en gewassen dan een steeds belangrijkere bron van materialen.