Geschiedenis
In 1987, in een tijd waarin het populair was om rauhfaser behang wit te schilderen, ontdekte Gert Ziesemann de milieuschade veroorzaakt door het gebruik van titaniumwit in verven, wat resulteerde in vervuiling en zeehondensterfte in de Noordzee. Om dit tegen te gaan, bestudeerde hij het oude schildersvak en ontwikkelde recepten voor muurverf op basis van krijt, kwark en borax. Hij bood deze ecologische alternatieven aan op markten, wat leidde tot een groeiende belangstelling.
In 1992, geïnspireerd door een aflevering van “Sendung mit der Maus” over verven op aardoliebasis, schreef Ziesemann een brief naar de redactie om aan te geven dat het mogelijk was om verven zonder petrochemie te produceren. Dit leidde tot een samenwerking met Armin Maiwald en zijn team, die de productie van niet-giftige muurverven filmden. De positieve reactie op deze uitzendingen markeerde een doorbraak voor Kreidezeit, wat resulteerde in de ontwikkeling van olieverf voor hout en traditionele pleisters.
In 2002 werd een oude zagerij het hoofdkantoor van het bedrijf, waar 30 medewerkers verantwoordelijk zijn voor de productie, verpakking en verzending. In 2019 stapte Ziesemann uit het bedrijf; zijn dochters zijn nu de gedelegeerde bestuurders en blijven de filosofie hanteren: "Wat we niet op een milieuvriendelijke manier kunnen produceren, zullen we niet produceren."
Filosofie
Kreidezeit produceert alleen op een milieuvriendelijke manier en biedt producten die vrij zijn van conserveringsmiddelen, synthetische oplosmiddelen, plastic bindmiddelen en weekmakers. Titanenwit wordt ook vermeden. Alle ingrediënten zijn transparant vermeld op de verpakkingen, zodat klanten goed geïnformeerd zijn.
De muurverven en pleisters zijn diffuus, wat bijdraagt aan de regulering van de luchtvochtigheid in ruimtes. In tegenstelling tot moderne bouwmaterialen, die vocht kunnen vasthouden en schimmelvorming bevorderen, absorbeert en geeft de verf van Kreidezeit vocht af. Dit ondersteunt een gezond binnenklimaat.
Daarnaast worden de meeste muurverven geproduceerd zonder pleisters en water, wat niet alleen transportkosten bespaart, maar ook de ecologische voetafdruk aanzienlijk verkleint. Dit resulteert in kortere toeleveringsketens en een vermindering van de CO2-uitstoot.